Veranderingen in de stem van een man, in tegenstelling tot die van een vrouw, treden op tijdens de puberteit. Het zijn namelijk de hormonen die de verdikking van de stembanden tijdens de puberteit bij mannen veroorzaken, waardoor de stem een ​​lagere frequentie krijgt.

Om haar stem te vervrouwelijken, heeft een transgender vrouw de hulp van logopedisten nodig. De expertise van deze professionals betreft met name alles wat te maken heeft met de stem en de structuren die het mogelijk maken om deze te produceren.

Er zijn verschillende fysiologische structuren nodig om het geluid van de stem te produceren.

De stem werkt als een blaasinstrument en laat de lucht die je inademt trillen. Bij het inademen van lucht komt het in de longen. Bij het uitademen wordt de lucht naar buiten geduwd. Het gaat omhoog langs de luchtpijp en laat de stembanden trillen; die het geluid produceert dat op het niveau van de keel en de mond wordt gewijzigd. Het is dus de grootte van deze twee lichaamsdelen die het timbre van de stem zal beïnvloeden.

Om het geluid van de stem in woorden om te zetten, is het de articulatie waarbij de lippen, de kaken en de tong betrokken zijn. De karakteristieken van de stem doen een beroep op de regels van prosodie zoals het ritme, de klemtoon en de lengte van de lettergrepen die variëren naargelang de spreekstijl van de spreker.

Feminizing hormoontherapie heeft weinig invloed op de stem van transgender vrouwen. Dit betekent dat hun stem een ​​vrij diepe toon behoudt die normaal gesproken wordt geassocieerd met het mannelijke geslacht.

Het doel van stemfeminisering in logopedie is om verschillende technieken te gebruiken om de stem aan te passen aan vrouwelijke tonen. Zo kan de transgendervrouw zich uiten op een manier die dichter bij haar identiteit en het beeld staat dat ze wil uitstralen.

Tijdens feminiseringsoefeningen wordt gewerkt aan verschillende aspecten van communicatie :

1. Stemproductie : intonatie, toon en resonantie

2. Articulatie, een parameter van spraak, zodat het duidelijker is bij transgender vrouwen.

3. De keuze van woorden en woordenschat die een onvermoede impact hebben op genderherkenning

4. Non-verbale taal, die ook per geslacht verschilt.

Het doel van deze oefeningen is om de transgender zijn stemapparaat anders te laten gebruiken en vooral om dit op een veilige manier te kunnen doen. Als stemveranderingen te abrupt en zonder professionele begeleiding worden doorgevoerd, bestaat het risico van vocale overbelasting die stembandbeschadiging kan veroorzaken. De logopedist begeleidt de transgendervrouw gedurende het hele proces, dat doorgaans enkele maanden duurt, en probeert altijd vocale vermoeidheid te voorkomen.

Dus tijdens de feminisering van de stem veranderen we niets aan het stemapparaat, maar leren we het op een andere manier te gebruiken.

Stemverandering verwijst naar niet-chirurgische technieken die worden gebruikt om de menselijke stem te veranderen. Er zijn verschillende frequenties of harmonischen die optreden bij de lippen. De grondfrequentie (F0) of het aantal keren per seconde dat de stembanden trillen (in hertz), de gebruikelijke frequentie voor een gesprek is ongeveer 200 Hz voor volwassen cisgender-vrouwen en 125 Hz voor volwassen cisgender-mannen.

Een evaluatie van het stemgebruik en de mogelijkheden op het gebied van toon wordt uitgevoerd met behulp van een akoestisch meetinstrument. De akoestische resultaten kunnen echter verschillen van de perceptie (luisteren naar de stem) van toonhoogte en toonhoogtevariatie. Wat je hoort is belangrijker dan de akoestische resultaten. De arts analyseert ook het dagelijkse gebruik van de stem en beoordeelt, naast de toonhoogte, het geluidsvermogen en de kwaliteit van de stem, evenals de toereikendheid van de ademhaling en de resonantie.

Logopedie houdt in dat je heel geleidelijk leert om scherper te spreken. Nadat we de verschillen in toon hebben leren horen, gaan we van klanken naar woorden, oefenen we met het lezen van automatische reeksen (cijfers, dagen van de week, namen van de maanden van het jaar, enz.), waarna we deelnemen aan gesprekken om spontaan te spreken tijdens echte discussie situaties. De behandeling kan ook andere aspecten behandelen, zoals toonhoogtevariatie, articulatie en resonantie. De feminiseringssessies zijn voornamelijk gewijd aan de uitwisseling van advies over de analyse van de rapporten. Oefeningen moeten thuis worden gedaan.

Het doel van de oefeningen is niet om zo hoog mogelijk te leren spreken. De stem zou dan heel onnatuurlijk klinken en ook moeilijk vol te houden zijn. Dit zou ook een risico vormen op degradatie van de stembanden door spanning (dysfonie). Tijdens al deze oefeningen zullen we proberen haar stem hoog genoeg te maken zodat deze niet botst met haar vrouwelijke uiterlijk. 40 Hz vertegenwoordigt een realistische toename. Studies hebben aangetoond dat transvrouwen door luisteraars als praters worden beschouwd als ze een gemiddelde toonhoogte van meer dan 155 tot 160 Hz kunnen volhouden.

Stemvervrouwelijking is een andere mogelijkheid die echter niet wordt aanbevolen omdat de ervaring leert dat de meeste transgendervrouwen die worden geopereerd een "robotstem" krijgen.

De meest toegepaste operatie is volgens Wendler de glotplastiek, die door een groot aantal logopedisten wordt afgeraden. Sommigen, zoals Mariela Astudillo in het bijzonder, beweren dat deze operatie volledig verboden zou moeten worden omdat de effecten negatief en schadelijk zijn voor de stembanden, het stemgebaar en het strottenhoofd. Tijdens deze operatie wordt inderdaad de spanning van de stembanden verhoogd, hun consistentie en massa verminderd. Deze effecten worden verkregen door het creëren van een anterieure band. Indien nodig wordt een adamsappelreductie uitgevoerd.