Wanneer een adolescent zich ervan bewust wordt dat zijn toestand, die hem bij de geboorte werd toegewezen, totaal niet in overeenstemming is met zijn diepe gevoelens, kan zijn identiteit in twijfel worden getrokken. Stel je voor: je moet je als een jongen (of een meisje) kleden en je zo moet gedragen wanneer deze situaties absoluut in tegenspraak zijn met je meest intieme gevoelens. Ze kunnen snel aanhoudend ongemak veroorzaken.

De hoop om eruit te komen hangt vaak af van een "coming out" met de ouders. Maar deze hoop is ijdel omdat de ervaring van andere tieners die door deze fase zijn gegaan, laat zien dat het welkom dat wordt gegeven te vaak onmenselijk, autoritair en kwaadaardig is. Dus, uit angst om met zo'n atmosfeer geconfronteerd te worden, kan de adolescent er de voorkeur aan geven te zwijgen, zichzelf op te sluiten, steeds meer haat te voelen jegens zijn familieleden en de samenleving. Deze situatie kan eindigen in een diepe depressie en vindt helaas nog te vaak een dramatische epiloog in zelfmoord in het ergste geval.

Maar gelukkig is het niet altijd zo hopeloos. Tieners kunnen een warm welkom krijgen van hun ouders, of in ieder geval van een van hen. Zij kunnen dan de stap zetten om contact op te nemen met een vereniging als de onze.

Sommige andere, meer gereserveerde ouders zullen geleidelijk deze nieuwe identiteit accepteren, terwijl ze op zoek gaan naar de juiste informatie over wat transidentiteit is, over de gevolgen ervan en over de manier waarop ze hun kind kunnen helpen zodat het goed in zijn persoonlijkheid is.

Ten slotte zijn er helaas de "totaal gesloten ouders" die zeer negatief reageren, zo ver gaan dat ze de tiener het huis uitsturen of hem "psychiatrische therapie" opleggen om "de ideeën op hun plaats te zetten". Deze "pseudotherapieën" zijn gevaarlijk, ineffectief, worden sterk bestreden door een groot deel van de publieke opinie en verworpen door transgenderverenigingen. Maar gelukkig is deze situatie geen algemeenheid.

Transidentiteit is noch een ziekte, noch een psychose, maar is een onverklaarbare toestand die waarschijnlijk te wijten is aan een veelheid aan momenteel onbepaalde fysische en chemische elementen. Het is daarom belangrijk dat deze lijdende tieners hulp en veel liefde krijgen van hun ouders, die nooit aarzelen om contact op te nemen met een vereniging. Ze zijn er om je te helpen! Maar hoe kunnen we deze jongeren helpen op zoek naar hun gevoelde genderidentiteit ?

Het eerste dat u moet onthouden, is dat hormoontherapie het meest effectief is als het zo vroeg mogelijk bij het begin van de puberteit wordt ingenomen. Laten we inderdaad een 10-jarige jongen als voorbeeld nemen. Wanneer hij zijn puberteit ingaat, zullen een groot aantal kleine fysieke details hem de tekenen van mannelijkheid laten zien. Als hij zich een meisje voelt, stel je dan zijn lijden voor als hij ziet dat de haren over zijn hele lichaam groeien, zijn stem hoort veranderen en soms heel serieus wordt, terwijl je je voorstelt hoe hij een paar jaar later zal zijn.

Dus om deze fysieke en psychische ramp te voorkomen, zijn er twee mogelijkheden. Geef hem ofwel puberteitblokkers die voorkomen dat zijn lichaam evolueert naar volwassen mannelijke viriliteit, ofwel zet hem direct op feminiserende hormoontherapie.

De tweede optie is de beste omdat het zo effectief zal zijn dat vijf jaar later niemand zal kunnen raden dat dit meisje is geboren als een jongen. Door op deze manier te handelen, is ze verzekerd van een toekomstig leven dat volledig is geïntegreerd in haar vrouwelijke rol in de samenleving.

En het is volkomen nutteloos om te denken: "ja, maar wat als hij het bij het verkeerde eind had ?" Als je op 10-jarige leeftijd doet alsof je een meisje bent, doe je 60 jaar later nog steeds alsof. We veranderen niet van geslacht om het goed te doen, maar alleen om in harmonie met onze diepe gevoelens te leven.

En voor ouders die ongevoelig zijn voor het lijden van hun kind, nodig ik u uit om te mediteren over dit wetsartikel dat aan de basis ligt van de Belgische samenleving. :

Artikel 22bis van de Belgische Grondwet

Elk kind heeft recht op respect voor zijn morele, fysieke, psychologische en seksuele integriteit.

Elk kind heeft het recht om zich uit te spreken over elke aangelegenheid die hem aangaat; er wordt rekening gehouden met zijn mening, rekening houdend met zijn leeftijd en zijn onderscheidingsvermogen.

Elk kind heeft recht op de maatregelen en diensten die bijdragen aan hun ontwikkeling.

Bij elke beslissing die hem aangaat, wordt het belang van het kind op de eerste plaats in aanmerking genomen.

En een tiener is een kind, jouw kind misschien !