Wie zijn intersekse mensen ?

Intersekse-mensen zijn personen die geboren zijn met geslachtskenmerken (zoals chromosomen, geslachtsdelen of zelfs hormonale structuur) die niet volledig overeenkomen met de mannelijke of vrouwelijke categorieën, of tegelijkertijd tot beide behoren. Artsen adviseren ouders vaak om medische, chirurgische of andere ingrepen bij deze zuigelingen en kinderen uit te voeren, zodat hun lichaam zich conformeert (of lijkt te conformeren) aan mannelijke of vrouwelijke kenmerken.

In de overgrote meerderheid van de gevallen zijn dergelijke ingrepen niet medisch noodzakelijk en kunnen ze hun hele leven vreselijke gevolgen hebben voor deze mensen. De term "Intersex" staat voor het scala aan variaties in geslachtskenmerken, natuurlijke variaties binnen de menselijke soort.

Het fysiologische bewijs van de grote diversiteit aan geslachtskenmerken erkennen, betekent het concrete bestaan erkennen van mensen met andere eigenschappen dan strikt mannelijk of vrouwelijk. Historisch gezien werd deze term gebruikt om "genezende" medische interventies te rechtvaardigen en werd gebruikt alsof het een aandoening was, een ziekte die "medische aandacht" vereist.

De afgelopen twee decennia is het door intersekse mensenrechtenadvocaten en hun organisaties opnieuw gedefinieerd en onderschreven als een overkoepelend woord. Onze geslachtskenmerken worden bepaald bij de geboorte, of we nu intersekse zijn of niet. Het hebben van een interseksueel lichaam kan echter in verschillende levensfasen worden onthuld: bij de geboorte, tijdens de kindertijd, tijdens de puberteit of zelfs op volwassen leeftijd. Of iemand zijn intersekse-status al vroeg of later ontdekt, hangt af van zijn specifieke levensomstandigheden en de mate van taboe in zijn omgeving. Sommige mensen weten het nooit, aangezien, zoals we ons herinneren, interseks is niet altijd zichtbaar bij de geboorte.

Bij mannelijke mensen wordt seksuele differentiatie bepaald door de X- en Y-chromosomen, en in het bijzonder door het SRY-gen op het Y-chromosoom. Variaties in embryo-ontwikkeling kunnen echter leiden tot niet-overeenkomende fenotypes. Het is dus mogelijk dat een persoon met XX-chromosomen een fenotype ontwikkelt anatomisch, maar ook in termen van fysiologie en psychologie, dat overeenkomt met mannelijke normen. Omgekeerd kan een individu de combinatie XY vertonen en seksuele kenmerken vertonen die overeenkomen met de normen van het vrouwelijke.

Voor sommigen brengt intersekse de definitie van seks in het spel, en, indirect, die van gender. In de meeste samenlevingen worden individuen verdeeld in twee categorieën, mannelijk en vrouwelijk, met name volgens de waarneming van de uitwendige genitaliën bij de geboorte.

De laatste ontwikkelingen in de biologie tonen voor sommige onderzoekers echter aan dat het veel moeilijker is om wetenschappelijk te definiëren wat seks is. Voor deze onderzoekers zou er geen enkel en "natuurlijk" criterium zijn dat het mogelijk zou maken om het geslacht van een persoon duidelijk te definiëren, maar verschillende kenmerken van verschillende typen, afkomstig van verschillende benaderingen: de anatomie van de uitwendige en inwendige geslachtsorganen ( de aanwezigheid van een penis en/of een vagina, een baarmoeder, de plaatsing van de urethra), de geslachtsklieren (het feit dat ze uitwendige of inwendige testikels hebben, of eierstokken, of gemengde geslachtsklieren), hormonen (het feit dat een organisme hogere niveaus van testosteron of oestrogeen), of zelfs genetica (het feit dat een persoon in zijn DNA een paar chromosomen XY of XX of weer een andere combinatie heeft). Er zijn daarom niet één, maar meerdere systemen voor seksuele bepaling: wat veel wetenschappelijke werken tegenwoordig lijken aan te tonen, is dat seks een reeks gegevens vertegenwoordigt en niet één enkel element dat ons in staat stelt te overwegen dat we ofwel man ofwel vrouw zijn.

Vóór de 20e eeuw was er geen medische zorg voor interseksuelen. In 1955 stelden John Money en zijn collega's richtlijnen voor die de volgende 40 tot 50 jaar de medische benadering van interseksuele kinderen domineerden. Deze richtlijnen waren gebaseerd op de overtuiging dat kinderen "psychoseksueel neutraal" worden geboren en dat ze in de kindertijd naar één geslacht kunnen worden "gericht".

Pasgeborenen, wiens geslachtsdelen "dubbelzinnig" zijn, worden dan over het algemeen behandeld als medische noodgevallen en geopereerd volgens verschillende criteria om de seksuele dubbelzinnigheid (toekomstige vruchtbaarheid, endocriene functie en puberale ontwikkeling) te verwijderen. De geneeskunde beschouwt intersekse dan als een anomalie die moet worden gecorrigeerd.

Als LGBTQIA+-vereniging veroordelen we de operaties om deze kinderen opnieuw toe te wijzen als onaanvaardbaar geweld en we eisen dat er ONMIDDELLIJK een einde aan wordt gemaakt, ten gunste van een benadering die is gericht op mensenrechten, in het bijzonder het recht op fysieke integriteit en seksuele integriteit. Wij pleiten voor het stopzetten van alle geslachtskenmerken die niet medisch noodzakelijk of door de individuen zelf gewenst zijn.

NWij zijn van mening dat het aan het kind is om zich te laten gelden in het geslacht dat hij voelt, zodra hij dat wil. Het is niet aan de samenleving of haar bestuur om deze mensen hun meest fundamentele recht op zelfbeschikking te ontnemen. Wij zouden graag zien dat dit recht wordt vastgelegd in een wet die de plegers van deze verminkingen bestraft op grond van opzettelijke slagen en verwondingen met blijvende invaliditeit tot gevolg met de verzwarende omstandigheid dat het slachtoffer fysiek en mentaal niet in staat was zich hiertegen te verzetten. Ouders die het loslieten, zouden ook worden vervolgd voor medeplichtigheid aan hetzelfde misdrijf.