Het opvoeden van een transgender kind of adolescent is geen gemakkelijke taak omdat het plotseling, onverwacht en onverwacht is. In veel gevallen stellen ouders zich eerst een veelheid aan vragen, waaronder vaak de volgende :

1. Wat had ik verkeerd kunnen doen om mijn kind tot zo'n einde te brengen ?

2. Wat heb ik in zijn opvoeding gemist om hem te laten evolueren naar deze surrealistische situatie ?

3. Waarom overkomt ons dit als we er altijd alles aan hebben gedaan om het binnen de maatschappelijke norm te houden ?

4. Wat kunnen we doen en bij wie kunnen we terecht om deze rage door te geven ?

5. Is er een medicijn dat hem van dit onlogische gevoel kan genezen ?

Nou, lieve ouders, wees gerust (als we het zo mogen zeggen). Je hebt niets verkeerd gedaan, je hebt niets gemist in zijn opvoeding, er is niets dat hem kan genezen en nog minder heeft niemand het vermogen om hem deze rage te laten passeren die geen ! Er is ook geen medicijn omdat het geen ziekte is.

Als uw kind u zojuist heeft verklaard dat hij zich geen jongen (of meisje) voelt maar dat hij zich een meisje (of jongen) voelt, weet dan dat het geen modegril is, noch een gril, maar een gevoel. dat hij voelt in zijn persoonlijkheid. Het maakt niet uit of hij nog een kind (onder de 12) of een tiener (onder de 18) is. Dit gevoel zit goed verankerd in zijn persoonlijkheid. Hij praat er met je over omdat hij er last van heeft en door zich zo te openbaren roept hij je te hulp, in de hoop dat je hem begrijpt en helpt.

Vanaf dit moment ligt zijn geluk in jouw handen of hangt hij liever aan je goede hart. Als je echt van hem houdt als moeder en vader, zul je aandacht schenken aan zijn verzoek en hem helpen zijn overgang harmonieus te beleven naar de persoon die hij in het diepst van zijn lichaam voelt. Aan de andere kant, als je een trieste, absurde en belachelijke autoritaire logica aangaat, zul je zijn "beulen" worden.

Als hij een sterk genoeg karakter heeft, praat hij er niet meer met je over, sluit hij zich op, wordt een "professionele leugenaar", speelt komedie om je te laten geloven dat hij goed in zijn persoon is. Wanneer hij de wettelijke meerderheid bereikt, zullen ze je vergeten en je vervloeken omdat je hem zoveel hebt laten lijden en hij zal nog steeds zijn overgang maken om te worden wie hij werkelijk is zijn hele leven. Je bent zeker je kind kwijt !

Aan de andere kant, als hij in een fragiele gemoedstoestand verkeert, zul je hem zeker ook verliezen, maar waarschijnlijk veel eerder, want het zou niet verwonderlijk zijn als hij meerdere keren probeert zelfmoord te plegen om uiteindelijk te slagen. ! Is dit het soort situatie waarin je wilt leven ?

Om u in staat te stellen met kennis van zaken uw beslissingen te nemen, kan artikel 22bis van de Grondwet van België u begeleiden. Deze wet, die het fundament is van ons land, heeft de zaken duidelijk bepaald.

Artikel 22 bis van de Belgische Grondwet maakt deel uit van Titel II "Over Belgen en hun rechten". Het garandeert de rechten van het kind.

Elk kind heeft recht op respect voor zijn morele, fysieke, psychologische en seksuele integriteit.

Elk kind heeft het recht om zich uit te spreken over elke aangelegenheid die hem aangaat; er wordt rekening gehouden met zijn mening, rekening houdend met zijn leeftijd en zijn onderscheidingsvermogen.

Elk kind heeft recht op de maatregelen en diensten die bijdragen aan hun ontwikkeling.

Bij elke beslissing die hem aangaat, wordt het belang van het kind op de eerste plaats in aanmerking genomen.

De wet, het decreet of de regel bedoeld in artikel 134 garandeert deze rechten van het kind.

U bent dus goed geïnformeerd en zelfs "gewaarschuwd", want in dit artikel kunt u zich niet louter op uw persoonlijke en/of religieuze overtuigingen baseren om u tegen de overgang van uw kind te verzetten. Je zult andere argumenten moeten vinden dan die tot nu toe te vaak zijn gehoord !

Nog een laatste advies : verwacht geen specialist op het gebied van transidentiteit te vinden onder psychologen en psychiaters die zijn opgeleid aan Europese universiteiten. Hun opleiding over dit onderwerp is "nul" en daarom weten ze niet waar ze het over hebben, want voor hen is transidentiteit een geestesziekte. Wat helemaal fout is! Transidentiteit is een aandoening en geen ziekte. Er is geen remedie om het te genezen. !

En als je, ondanks alles wat je zojuist hebt gelezen, volhardt in het koppig zijn en het welzijn van je kinderen weigeren, nodig ik je uit om terug te keren naar het menu van de site en op de knop te klikken "Informatie voor ouders" in categorie "Trans personen". We gaan u voor uw verantwoordelijkheden plaatsen door u te informeren over wat uw houding waarschijnlijk zal veroorzaken.