Zeer reële discriminatie is de bron van angsten, al dan niet gegrond, onder transgenders in relatie tot de arbeidswereld. Aan de andere kant kunnen werkgevers, die niet al te goed geïnformeerd zijn, ook angst hebben gehad met betrekking tot transidentiteit. Vandaar de behoefte aan goede informatie voor beide partijen: werkgevers en werknemers.

Hoewel de samenleving in "goede zin" in beweging is, gebeurt het nog te vaak dat een persoon die de overgang ingaat en uit de kast komt voor zijn collega's en bazen, eerst wordt vernederd, dan gediscrimineerd, voordat hij als totaal incompetent wordt beschouwd en uiteindelijk wordt ontslagen. En dit, ook al werden de activiteitenverslagen in voorgaande perioden allemaal als goed of zelfs uitstekend beoordeeld. Dit suggereert dat transidentiteit ervoor zorgt dat de betrokkene al zijn vaardigheden verliest.

En toch is de wet geëvolueerd. Er zijn momenteel drie wetten die de wettelijke basis vormen voor de bestrijding van discriminatie. Allereerst is er de algemene wet van 10 mei 2007 die bepaalde vormen van discriminatie bestrijdt. Dan is er nog een wet van 10 mei 2007 die meer specifiek tot doel heeft de discriminatie tussen mannen en vrouwen te bestrijden. En tot slot is er de wet van 30 juli 1981 die meer specifiek tot doel heeft bepaalde door racisme en vreemdelingenhaat ingegeven daden te onderdrukken. Ondanks dit wetgevend arsenaal komt het nog steeds voor dat een persoon zijn baan verliest omdat hij transgender is, maar zijn ontslag vermeldt deze reden niet expliciet. Andere, meer bedrieglijke redenen worden ingeroepen, zoals incompetentie of soms zelfs ernstig wangedrag ! Sommige werkgevers zijn wetteloos en ze stoppen zonder opoffering om hun transfobie te bevredigen.

De algemene wet ter bestrijding van bepaalde vormen van discriminatie verbiedt discriminatie op grond van leeftijd, seksuele geaardheid, burgerlijke staat, geboorte, rijkdom, religieuze of levensbeschouwelijke overtuigingen, politieke overtuigingen, taal, huidige of toekomstige gezondheidstoestand, handicap, fysieke of genetische kenmerken en sociale afkomst. U zult merken dat genderidentiteit hier niet wordt vermeld.

Deze discriminatie is opgenomen in de tweede wet van 10 mei 2007 tot bestrijding van discriminatie tussen mannen en vrouwen. Deze wet verbiedt elke vorm van discriminatie op grond van geslacht. Discriminatie op basis van geslachtsverandering, genderidentiteit of genderexpressie valt hieronder. Deze wet verbiedt expliciet directe of indirecte discriminatie, verbod tot discrimineren, intimidatie en seksuele intimidatie.

De gelijkstelling van een rechtstreeks onderscheid op grond van geslachtsverandering naar een direct onderscheid op grond van geslacht (art. 4 §2 van de wet) beantwoordt aan de Europese Richtlijn 2006/54/EG. Deze richtlijn, die volgt op een arrest van het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen, bepaalt dat de reikwijdte van het beginsel van gelijke behandeling van vrouwen en mannen niet mag worden beperkt tot het verbod op discriminatie op grond van beide geslachten, en dat het beginsel geldt ook voor discriminatie op grond van iemands verandering van geslacht.

De gelijkstelling van een rechtstreeks onderscheid op grond van genderidentiteit of genderexpressie met een rechtstreeks onderscheid op grond van geslacht (art. 4 §3 van de wet) werd vastgelegd door de wet van 22 mei 2014. Het doel is om een ​​brede bescherming tegen discriminatie te bieden aan alle transgenders en niet alleen aan mensen die een behandeling voor geslachtsverandering willen ondergaan, die een behandeling ondergaan of hebben ondergaan.

Dus, dames en heren werkgevers, het zou het minimum zijn om deze wet na te leven en mensen te beoordelen op hun waarde op het werk en niet op wat er in hun slipje gebeurt ! Neem bijvoorbeeld het leger en de politie, evenals vele andere diensten van de staat die transgenders in hun gelederen hebben die hun werk met veel professioneel geweten doen.